ถนนพระราม 2 ในปัจจุบันมิได้เป็นเพียงเส้นทางคมนาคมสำคัญที่เชื่อมต่อกรุงเทพมหานครกับภาคใต้เท่านั้น แต่ยังเป็นที่รู้จักในฐานะ “ถนนสายมรณะ” ด้วยประวัติศาสตร์อันยาวนานของการก่อสร้างที่ไม่สิ้นสุดและอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความสำคัญทางเศรษฐกิจและการเดินทางของผู้คนจำนวนมากกลับต้องแลกมาด้วยความเสี่ยงต่อชีวิตและทรัพย์สินของผู้ใช้ถนนอย่างน่าเศร้าใจ
เหตุการณ์ล่าสุดเมื่อวันที่ 15 มีนาคม 2568 ที่โครงสร้างระหว่างการก่อสร้างทรุดตัวบริเวณหน้าด่านดาวคะนอง ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมาก เป็นเพียงภาพสะท้อนอันน่าหดหู่ของปัญหาที่หมักหมมมานาน จากสถิติย้อนหลัง 7 ปี ตั้งแต่ปี 2561-2567 พบว่า มีอุบัติเหตุจากการก่อสร้างเกิดขึ้นถึง 2,242 ครั้ง คร่าชีวิตผู้คนไปถึง 132 ราย และมีผู้บาดเจ็บอีก 1,305 ราย ตัวเลขเหล่านี้มิได้เป็นเพียงสถิติ แต่เป็นชีวิตและความสูญเสียของประชาชนที่ต้องเผชิญกับความอันตรายจากการก่อสร้างที่ไร้จุดสิ้นสุด
อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นมิได้จำกัดอยู่เพียงแค่เหตุการณ์โครงสร้างถล่ม แต่ยังรวมถึงอุบัติเหตุจากแผ่นปูนถล่ม, เครนพังทลาย, รอยแตกร้าวบนสะพาน, และพื้นถนนทรุดตัว เหตุการณ์ในอดีต เช่น รถยนต์ตกในร่องถนนที่ไม่มีป้ายเตือน, คนงานพลัดตกจากคานทางด่วนเสียชีวิต, วัสดุก่อสร้างร่วงหล่นทับรถยนต์, สะพานกลับรถพังถล่ม, และเครนล้มขวางถนน ล้วนเป็นเครื่องยืนยันถึงความบกพร่องในกระบวนการก่อสร้างและการจัดการความปลอดภัยที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง
สาเหตุของปัญหาดูเหมือนจะหยั่งรากลึก เริ่มตั้งแต่การก่อสร้างและปรับปรุงถนนที่มีมายาวนานกว่า 55 ปี จนได้รับฉายาว่า “ถนนเจ็ดชั่วโคตร” ปริมาณการจราจรที่หนาแน่นกว่า 250,000 คันต่อวัน ทำให้การบริหารจัดการพื้นที่ก่อสร้างและการเบี่ยงเบนจราจรเป็นไปด้วยความยากลำบาก นอกจากนี้ ข้อจำกัดด้านพื้นที่, การรื้อย้ายสาธารณูปโภค, และการทำงานที่ต้องจำกัดเฉพาะเวลากลางคืนเพื่อลดผลกระทบต่อผู้ใช้ถนน ล้วนเป็นปัจจัยที่ส่งผลให้การก่อสร้างล่าช้าและอาจนำไปสู่ความประมาทหรือความเร่งรีบที่ก่อให้เกิดอุบัติเหตุ
แม้ว่ากระทรวงคมนาคมจะพยายามเร่งรัดโครงการก่อสร้างทั้งหมด 16 สัญญาให้แล้วเสร็จภายในเดือนมิถุนายน 2568 และบางส่วนของมอเตอร์เวย์ M82 ภายในเดือนธันวาคม 2568 และมีการเน้นย้ำถึงมาตรการความปลอดภัยระดับสูงสุด แต่ประวัติศาสตร์อันยาวนานของความผิดพลาดและอุบัติเหตุก็ยังคงเป็นเครื่องเตือนใจถึงความท้าทายและความไม่แน่นอนที่ยังคงอยู่
ย้อนรอยอุบัติเหตุ “พระราม 2 ถนนสายมรณะ”
ในฐานะผู้สังเกตการณ์และนักวิเคราะห์เหตุการณ์ ผมอดตั้งคำถามไม่ได้ว่า เหตุใดปัญหาบนถนนพระราม 2 จึงแก้ไขได้ยากเย็นนัก? เป็นเพียงความซับซ้อนทางวิศวกรรมและการจัดการ หรือมีปัจจัยอื่น ๆ ที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง? การสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินมากมายขนาดนี้สมควรแล้วหรือที่จะถูกมองว่าเป็นเพียง “อุบัติเหตุ” ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้?
รัฐบาลและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจำเป็นต้องตระหนักว่า การแก้ไขปัญหาถนนพระราม 2 ไม่ได้มีเพียงแค่การเร่งรัดให้การก่อสร้างแล้วเสร็จตามกำหนดเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการทบทวนและปรับปรุงกระบวนการควบคุมความปลอดภัยอย่างเข้มงวด, การตรวจสอบคุณภาพงานก่อสร้างอย่างโปร่งใส, และการเยียวยาผู้ได้รับผลกระทบอย่างจริงจัง การก่อสร้างที่ยาวนานกว่าครึ่งศตวรรษและความสูญเสียที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ได้สร้างบาดแผลลึกในใจของผู้ใช้ถนนและสังคมโดยรวม การทำให้ถนนพระราม 2 กลับมาเป็นเส้นทางที่ปลอดภัยและสะดวกสบายอย่างแท้จริงจึงเป็นสิ่งที่ทุกฝ่ายต้องร่วมมือกันเพื่อให้บรรลุผล
การสิ้นสุด ของการก่อสร้างบนถนนพระราม 2 ในปี 2568 ตามที่ตั้งเป้าหมายไว้ จะเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญ แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือ การสร้างความมั่นใจให้กับประชาชนว่า “ถนนเจ็ดชั่วโคตร” แห่งนี้จะไม่กลายเป็นตำนานแห่งความสูญเสียอีกต่อไป
